Ammehoela en frozen yoghurt

Toen Martha en ik heel lang geleden eens door Apeldoorn fietsten, bedachten we al gaandeweg dat het misschien wel leuk zou zijn om eens samen op vakantie te gaan. Aangezien Gé en ik toen net terug waren van een hele mooie reis door Namibië, opperde ik dat ik het best wel leuk zou vinden om daar samen eens naar toe te gaan. Zo ontstond het plan om daar dan voor te gaan sparen, want het is tenslotte niet niks. Door corona moesten de plannen keer op keer bijgesteld worden, maar dat had wel het bijkomende voordeel dat we langer konden sparen. En zo kon het gebeuren dat we nu, in 2022, op reis konden gaan, een kleine maand rondtrekken door Namibië en Botswana.

Omdat we de gruwelverhalen van Schiphol hadden gehoord, over lange rijen en vluchten die geannuleerd werden, waren we voorbereid op het ergste, maar gelukkig: onze vlucht bleef op actief staan en hoewel we niet online konden inchecken bleven we hopen dat het allemaal goed zou komen.  Die hoop werd niet beschaamd. Na slechts 2 uur schuifelen van de ene rij naar de andere waren we er door en konden we aan het ontbijt op Schiphol. Phew, wat een opluchting.

De reis naar Johannesburg verliep heel goed, we vermaakten ons prima en na 10 uur films kijken, lezen en puzzelen kwamen we aan. We zouden worden opgehaald door de shuttle bus van het guesthouse waar we die nacht zouden slapen. Het duurde natuurlijk even voordat die bus verscheen en we realiseerden ons meteen dat we weliswaar in Afrika waren maar nog niet het Afrikaanse tijdsbesef hadden omarmd. Het was buiten de terminal een vrolijke chaos van auto’s die de pick-up plaatsen van de shuttlebussen blokkeerden. Gelukkig kwam er al snel een securitymeneer en die wist met veel geschreeuw de boel weer enigszins te ordenen. Dat maakte het wachten zeer aangenaam 😊

In een keurige bus werden we naar het, al even keurige, guesthouse gebracht waar we heel vriendelijk werden ontvangen. We besloten nog even een drankje te doen in de bar. Nu is Martha niet zo van  de wijn, maar ze vindt het wel gezellig om iets te drinken, maar ja om nu om 1100 ‘s avonds in een Afrikaanse bar nog om een kopje thee te vragen was niet echt een optie. Dus werd er een likeurtje geprobeerd en dat bleek een succes. De naam van het drankje was echter wel een probleem, want het woord amarula bleek voor Martha een brug te ver. Om nu te voorkomen dat ze de hele verdere reis zou vragen hoe het spul ook alweer heette bedachten we een ezelsbruggetje  en drinkt Martha nu voor het slapen gaan een glaasje ammehoela.

De volgende morgen bracht de shuttle ons weer naar de luchthaven voor het laatste stukje van onze reis en arriveerden we aan het begin van de middag in Windhoek. Het was uitzonderlijk rustig op de luchthaven en alhoewel we allerlei hele vage formulieren moesten invullen, stonden we in no time buiten en konden we de auto ophalen die al keurig voor ons klaarstond. Namibië heeft het zwaar gehad tijdens de corona crisis en men is duidelijk blij dat er weer toeristen komen. Ze zijn dus heel blij met ons, boffen wij even!      

We sliepen die eerste nacht in een safaritent op de stadscamping en gingen ‘ s avonds eten in Joe's Beerhouse, een restaurant waar je je ogen uitkijkt aan de vele spullen die er staan uitgestald en waar je bijvoorbeeld je maaltijd gezeten op een toiletpot kunt nuttigen.  We hadden Hans voor zijn verjaardag in januari een dinertje in dit restaurant gegeven, dus dat kon hij  nu inwisselen. Ik had de ober ingefluisterd dat we een jarige in ons midden hadden en dus werd Hans aan het eind van de maaltijd door het voltallige personeel toegezongen, meerstemmig en begeleid door een drum.  Hij kreeg zelfs een toetje met een sterretje 😊

We hadden intussen al gemerkt dat de temperatuur buiten behoorlijk gekelderd was en toen we de volgende ochtend onze etenswaren uit de buitenkast haalden om te gaan ontbijten bleek zelfs de yoghurt bevroren. Nou ja, frozen yoghurt is ook heerlijk als lunch,  en bovendien: who cares,  this is Africa.

We zijn inmiddels in het wildpark en onze avonturen hier komen in een volgende blog. Maar ik kan je alvast waarschuwen dat we misschien wel zonder Hans thuisgekomen. Hij is zo bang dat hij iets mist van al het wild dat hier rondloopt, dat het ons al onze overredingskracht kost om hem überhaupt in bed te krijgen!